by Chacha Bihangam on Friday, May 27, 2011 at 9:40pm
याद आयो मलाई कान्छा भाई,
देबकोटाको चर्चित कविता !
तिमीले पढ्यौ कि पढ़ेनौ,
छक्क पर्छु म ता !
थाहा भएन मलाइ तिमि के हौ
बालक, युवा वा बृध्द ?
बृध्द भए ठिकै छ म जस्तै,
नत्र हुन्छ मेरो कण्ठ अबरुद्ध !
चन्द्रलाई छुने तिम्रो इरादा
झस्कंछौ देख्दा औशिको रात्रि ?
कथा कहानीमा मात्र भेटिन्छ
लक्ष्य बिहिन यात्री,
मन मस्तिस्क को डुंगा चड्दै
अनबरत जाउ बिन्दुमा छुन
अस्थी पन्जर टेवा दिन्छन
मार्ग दर्शक हुन् ति तारा जुन
सुइ घडीका निर्जीव हैनन्
हात र खुट्टा साथमा साथि
धड्कन, वियोग, बिछोड जीव
जिबन्त रहेछन झन् त्यसमाथि
अझ लम्क ,अघि बढ
बढ्दै जाउ कान्छा भाई,
बुकी पनि बैंशमा फुल्छ
शिशिर आको बसन्तलाई !
छाती तिम्रो उर्बर बाँझो
मनबाट हट्छ कि अब त त्रास
बाकि अझै छ धुकधुकी ता
सास छउन्जेल्को आश
No comments:
Post a Comment