मेरो अक्षरारम्भ

मेरो त्यो ब्रतबन्धको बय थियो उमेर सात बर्षको
मनमा केहि थिएन भाव खुसीको अंकुर उठ्यो हर्षको
गाउ बेसी गरेर अग्रज संगै हातमा हंसीया लिई
गोठालो म गएर काटी दिन ति बित्थे भरोसा दिई
छैटौ बर्ष बितेछ धन्य यसरी गाउमा कटेका दिन
कान्छो लाई पढाउनु अब पर्यो भन्दै उता छिनछिन
आमाको कचकच सुनेर म संगै बुबा तलाई अब
काठमान्डौ गुरुको लगेर घरमा राख्ने तँ पढ्नु सब
त्यो भन्दा पहिले जरुरि अहिले यौटा छ बन्धन खुला
गर्नुपर्छ रिति रिवाज अनि पो मनमा म ढुक्कै हुंला
भन्दै त्यो ब्रतबन्धको पनि कुरा गर्दै तयारि गरि
भर्दै ग्यान अनेक बालमनमा साँच्चै गुरुले सरि
व्याख्या जीवनको गरेर सुरुमा श्रीपंचमिको दिन
अक्षरको पहिलो "क" लेख्नु यसरि सोध्छु पछी लौ चिन
भन्दै यो क्रमले लिएर मुठीमा माटो पिंधेको धुलो
पाटि नाम रहेछ कापी पहिले काठको कलम त्यो ठुलो
गाउका तीन अरु समान बयका साथि बटोली पिंणी
भर्दै लाम लगाई पन्डित बुबा बन्नुभो हाम्रो रिणी
जिल्ला धादिंग गाँउ "मान्खु पहिरे" सन्सार देख्या थलो
बाबा पन्डित बालकृष्ण सबको डुलेर गर्ने भलो
आमा टोप कुमारी गाउ घरमा "पन्डितनी" नामले चिन
रुपाखेती भनेर सम्झ थर त्यो आउदैन सोध्ने दिन

हेर भाई के के कालो

औंसीको रात कालो
कपटिको जात कालो
न्याय बेचेर खल्ती भर्दा
न्यायमूर्तिको नोटको खात कालो


भूकम्पपछि कम्पनको लात कालो
शनिको दशामा लाग्ने साढे सात कालो
नीचताको पराकास्टा कति सम्म
बिस्वास गरिसकेपछिको घात कालो

व्यभिचार मा लाग्नेको बात कालो
स्वार्थ परक राजनीतिको मात कालो
सुपर सेन्टर मा क्यामरा छल्दै
ब्याग भर्नेको लामो हात कालो