गुरु नमस्कार!

श्रद्धेय स्वाभिमानी प्रगति पथमा देखिने अग्रगामी !
बिद्या पारङ्गत उचित ब्यबहार शास्त्रको अर्थ कामि !
मायालु स्नेह्दायी अनुजहरुमा योग्य निर्देश दाता !
निष्ठा आस्था जर अजरहरुमा दृस्टी भेदको सुज्ञाता !
उच्चासन्को महिमा अविरल युक्त बिद्या अलंकृत !
ठाडोमस्तक पुजित गुणहरुको मान्यताप्राप्त सु-नृत !
यस्ता सेवी गुरुजन हरु छात्रका हुन् अलंकार !
फेरी फेरी गुरु चरणमा गर्दछु म नमस्कार !

मूकदर्शक

इच्छा सबै मरिसके जिउदो लास बाच्दै छु म
मन त अब रित्तिसक्यो यौटा आश साच्दै छु म
आर्य घाटमा सुताएको सिङ्गो देश मेरो
फर्काउने आशै आशमा घाटे बैद्य जाच्दै छु म
* * *
होडबाजी गर्दैछन रे सम्पत्तिमा छोराहरु
झट्केला नि निस्किए रे पहिला काँ थे मोराहरु
हल्ला खल्ला छापिएछ घाट लग्या खवर
कात्रो बिक्ने खुसहालिमा रमाउदैछन् गोराहरु
* * *
क्रिया बस्ने कुन ठाउ हो बल्खु बालुवाटार
अड्डी लिदै दुवै थरि मान्या छैनन् हार
यौटा भागमा काट्टो पार्दा चित्त बराबरी
एक्लो दर्शक हैन रेछु साथै रेछन सब सन्सार

बुढेसकाल

हातखुट्टा थरथर छ लट्ठी एक भर आयो बुढेसकाल यो
लागे अङ्ग प्रत्यंग झोलिन खुबै चुहाउछ मुख राल त्यो
प्रातकाल कति मनोहर हुँदै उठ्ने रहर वैंशको
लागे थन्किन अल्छी लाग्छ अब ता बितेछ दिन ऐशको
छोरा नातिहरु त छन् घरभरि के गर्नु छैनन् तर !
ताल्चा मार्नु परेन कुर्छ घर यो! भनेर पर्छन भर
मन्मा खेल्छ कुरा कसोरी घरवार धान्छन् यी लालाहरु
सोच्दै खाट छ हात माथि तकिया टाँसेर गालाहरु
सन्सार खुम्चिन गो भयो अब सँघार पानि पँधेरो पनि
चंद्रैलोक समान दूर छ कति भेटिन्न पाइला गनि
बेला आइसक्यो कठैबरी ! कति सन्सार हाँक्नेहरु
टिक्दैनन् अनि जानु पर्छ एक दिन त्यो छैन बाँकी बरु
लामो त्यो बयको छ कत्ति अनुभब् माटोमा मिल्ने भयो
भन्नु बाकि छ सब् सुनाउनु पनि तृष्णा मनैमा रह्यो
यस्तै यो रित हो समस्त जिवको भन्दै बुझाउदा मन
अझै बाच्छु कति भनेर मन यो आश्मा रमाउने झन
कस्तो हुन्छ बुढेसकाल सबको मनमा गुनी सोच लौ
तिम्रो यत्न प्रयत्न केहि छ फरक भने तिमी भिन्न छौ