याद याना हल:

याद याना हल: याद याना हल:
मचाबिल्या गुच्चा म्हिटिउ
याद याना हल:
आख ब्वंगु, स्कुले वंगु
पासा नाप विसु वंगु
बसी खुया, उखे च्वंगु
याद याना हल:
मैचा नाप पौ न्यानागु
चाना हैगु भटिमाली ज्वंगु
स्विमिंग यात छाउनी वंगु
याद याना हल:
फेल जुइगु सबजेक्त प्यंगु
माँ न बोबिया पाजुछें वंगु
छें ल्या वया सुन्क च्वंगु
मास्टर भाजुं न्ह्यापं ज्वंगु
याद याना हल:

आफै गरुँ आंट कि ?

चिन्ता यो छ मलाई मान्यबर हो बढ्दैछ झन् झन् कति
देशको हाल खवर खस्यो तल अझै सुध्रिन्छ भन्दा जति !
आफ्नो मान र शान हेर बिपरित नेता पसे स्वार्थमा
इच्छा छैन रहेछ माथि उठने पद ओकटे व्यर्थमा
पृथबिले जसरि परिश्रम गरि दिएर नासो गए
दर सन्तान फुटेर शासन गरि लुटेर खांदा भए
पार्टीको बलमा कपट र छलमा सोझ्याई आफ्नो दुनो
तानतान गरेर देश गरिमा पार्दैछन झन्झन् झिनो
यस्तै हो त स्थिति संधै भरि हुने देशको कुचाला हरे
नामोनाम निशान मेटिन गई के होला देशमा भरे
यौटा फुल फुट्यो त के भनु भने सिंगै जहाजै डुबी
नेपालै न रहे म हुन्छु कसरि देखिन्छ मेरो खुबी
कोहि सक्षम कोटी कोटी जनमा यौटा त पाइन्छ कि ?
हात खुट्टा अब ता शिथिल भई सके आफै गरुँ आंट कि ?

यौटा *ड्रोंन को खाचो छ !

फोहोर भयो राजनीति
ये! देशको मह काट्नेहरु !!
कति बक्छौ मीठो झूट
ये! स्वार्थ संग देश साट्ने हरु !!
मरिच चपाएर फूक कि
धुवा लाएर हम्क,
यौटा ड्रोंन को खाँचो छ
लक्ष्य भेदन गर्न
ये! जनतालाई ढाट्नेहरु !!
अब त! सावधान होउ
नकाब त्यो फालेर,
ये! आदर्श छाटनेहरु !!
छोरा नातिको भबिष्य हेर,
तिम्रा पनि त छन् रे
ये!देशका सम्पत्ति वाटनेहरु !!
कोहि न कोहि त निस्कनै पर्यो
आम जनताबाट व्यूह फोर्न,
ये! लौन समर्थवान डाटनेहरु !!
यौटा ड्रोंन को खाँचो छ
लक्ष्य भेदन गर्न
ये! जनतालाई ढाट्नेहरु !!
*An extremely powerful projectile weapon

धर्म र कर्मको मर्म

मनले मेरो खोजेर हिंड्छ देवत्व कस्तो हुन्छ ?
तनले मेरो रोजेर भन्छ आत्मालाई सुनाउ, सुन्छ !
कल्पनाभरि चुर्लम्म डुब्ने लोकोक्ति संस्कार
कर्म पो हो कि धर्मले बन्छ दुइटामा यौटा कुन्छ ?

न खनि बाटो भिरमा गाडी गुडाउन पर्दैन
न कोरी रेखा धर्मले पैला कर्म त्यो सर्दैन
धर्मको अर्थ न खोजौं व्यर्थ सद्बुद्धि सदाचार
पिंजडा भित्र गरेमा कैद कर्म त्यो मर्दैन

खराब जति त्यागेर बस्दा कर्मको बाटोमा
खोजेर हिड्न पर्ने नै छैन धर्मको साटोमा
छोपेर आँखा डोर्याई दिन्छ बल गर्नु पर्दैन
बिस्वास गर्नु मर्म त्यो बुझ्नु ग्रहण को टाटोमा

आमा

तिमीले भन्दा यईया यईया मैले भने आमा
कति खप्यौ रात गन्यौ कति पर्यो धामा
सात बर्षकी मात्र थिएँ पराइ घर को आँगन
उफ्री नाच्ने मन थियो लगाएरै जामा

गएँ घर भएँ पर छुटे माइती सबै
बुझ्न थालें अलि अलि तिम्रो मनको भाषा
काख भर्ने आशा तिम्रो रेछ कति चाडै
आफु जस्तै बनाउने आमा यौटी खासा

खाउँ खाउँ लाउँ लाउँ भन्ने उमेरैमा
भोग्न पर्ने रेछ दुख सन्सार चलाउन
बल्ल मैले थाहा पाएँ आमा कस्तो हुन्छ
कति रहर बलि चढे मिठो यौटा फलाउन

आज मेरो छाती हेर सगरमाथा झुक्छ
आमा शब्द दाइजो पाउदा कति छु म दंग
को छ ठुलो संसारमा जननीको माथि?
आमा-दिनमा यौटा प्रस्न राख्छु सबैसंग

देवपिता

इस संसारमे इक दो हि होते है
जो केवल पुण्य फल बोते है
शुभ कर्म छोड़कर कभी वो न सोते है
मनमे धारण कर उनको हम रोते है

यात्रा पथ उनका है सुगम सदा बहार
टूट न सकता कभी मनका अठोट अपार
अविरल शोभित रहे वो दुखियोको गलेमे हार
जगदीश करे सार्थक,मन्जिल उनके बारम्बार

सफल रहे हर पल जीवनमे उनका
ब्यक्त करू मै कैसे, ये उदगार है मनका
कभी न रहे कमि बर्चस्व मे,उसके उपबनका
बनि रहे उपर आस्था एबम् श्रद्धा बहुजनका
बनि रहे आस्था एबम् श्रद्धा बहुजनका

सुपारी-सन्दर्भ अनेक

गम्यागम्य समुद्र क्षार तटमा उभिन्छ ठाडो रूख
हाँगा छैन कतै खडा छ सुरिलो खप्दै हुरीको दुख

सातौ वर्ष बिताई सक्षम ठुलो गएर टुप्पातिर
सुत्ला च्यापी तयार फुल्न फुल त्यो लाग्नैछ फल आखिर

टुप्पामा जमरा झपक्क भवरा जस्तो छ गुच्छा फुल
लामो डांठ झुकेर वृक्ष संग त्यो गाँसेर बाँधी पुल

थुंगा त्यो फुलको बढेर सहजै भारले झुकाउदै शिर
चारै तर्फ उबस्छ कन्दनी समान खपेर दैबी पिर

हुर्की दिनदिन त्यो कुसुम पनि ठुलो हुँदै पराग सेचन
प्राकृतिक प्रक्रिया पुरा हुन् गयो बढ्दैछ फल झन् झन

पाक्यो पुष्ट भई बढेर विधिवत आकार गोलो थियो
बोक्रा भित्र कठोर के भनु म खै नाम त सुपारी लियो

त्यसमा दृस्टी दिने मनुस्य जतिले टिपेर जम्मा गरि
बोक्रा फाली सुकाई शोधन गरे प्रयोग नाना थरि

गर्दै पूजन कार्यमा अघि सरि बन्दै गणेशको प्रतिक
बोकी मान र शान त्यो हवनमा,निम्ता पुजामा अधिक

साथीमा पनि मिल्छ पान संग त्यो मुख्शुध्दी भोजन पछी
सैपाटा र बिबाह भोज इतिमा चुरोटलाई साथ दि

कत्तिलाई लगाई तलतल कुलत बानि बिगार्यो सब
सम्झौता पनि गर्न दुष्टसंग यो तत्पर छ नाम्ले अब

हत्या कोहि गराई स्वार्थ उसको गर्नुछ पुरा भनि
जसले दिन्छ सुपारी, मार्छ, उसको रकम पछाडी गनि

मेरो पक्ष बयानको अलि फरक पाठकहरु हो ! छ है
बर्षे बालकसँग देउन मुई सुपारीको भन्छु गै

उसले टांगमुनि लगेर मृदु हात बढाउँछ सामु म मा
त्यसबेला उसको सुपारी मतलब बुझ्दै म गर्छु क्षमा !!

आँशु कति प्रकारका

आंसु हांसो बिरह र ब्यथा दु:ख संकश्ट पीडा !
बस्छन साथै मिलिजुली खुबै गर्नमा ब्यस्त क्रीडा !!
अश्रु बग्दा नयनतलमा भाव हुन्छन बिभिन्न !
ठुलो चोटमा अबिरल गतिले बग्छ अस्रु अभिन्न !!
थोपा थोपा गरिकन बगने अश्रु त्यो दु:खको हो !
चीसो आंखा घरी घरी हुंदै सुक्छ बिछोडमा त्यो !!
सम्झी सम्झी रुन मन गरी बग्छ प्रेमी छुटेमा !
घुक घुक मात्रै भइ न भिजने सम्झना त्यो हटेमा !!
खुसी हांसो अनी लडी बुढी आदिमा अश्रु बग्छ !
कहिले काहीं अती हुन गइे दुस्टले प्राण लग्छ !!
आंसु पोख्ने समुह बिचमा आंसुले आंसु तान्छ !
आंसुको यो बिचलित ब्यथा चित्तमा मौन लान्छ !!
प्युने आंसु पनि जीवनमा देख्न पाइने रहेछ !
ऋणको भारी भैइ थिचिएमा प्युन पर्नेछ हेर !!
कोइ भन्छन ऋण गरी गरी घ्यू र भात् खाइ बस्नु !
कोइ भन्छन उदर भरी भरी साउको लात्मा न फस्नु !!
आशुका यी थरि थरि अनुहार नेत्र का क्षेत्र बाट !
बग्दा हाम्रो मन पनि उदास फर्कदा छोडी घाट !!