Naam

नामएुटा गाउ थियो बिशालपुरमा बस्थे कमैयाहरु! खेतिपातिबिहिन थे ति बिचरा गर्थे नि ज्याला बरू!!गाउको बिचमहा धनन्जय गिरी नाम्को थियो बालक! सात मैना न हुँदै भएछ परलोक पिता ति मृत्युन्जय!! आमा ति बिधवा दुखी अती थीइन निमेक ज्याला गरी!पाल्थिन पेट डुलेर घर घर ग ई छोरो टुहुरो धरी!!तिन्को आश थियो धनन्जय ठुलो होला र गर्ला कमाइ!छाप्रो छोडि कतै गएर सुखले बसेर खाउला रमाई!!भन्ने यो मनमा लिएर दिनदिन गर्थिन ति सेवा सधैं!छोरो बड्न गयो ठुलो पनि भयो आमा रमाइन अझै!!के गर्नु बिधिको बिचित्र रचना टाल्नै न सक्ने जवर!छोराको त चरित्र भ्रस्ट हुन गैइ सुन्नु परेको खवर!!गाउको मुखियाकी छोरी सबिता आमा र छोरी स हित!घरमा ल्याइ तिरेर दणड उु भयो धन सम्पत्तिले रहित!!आमा हुन "सुख्नन्दिनी" ति बिचरा दुख्मा डुबेरै बसिन!लोग्नेको शुभ नाम मृत्यु जितने सुनेर पिर्मा फसिन!!नाम्मा के छ र मा त्र काम जतिको मिल्दैन टाक्टुक कतै!कर्मैमा सबको भलो र कुभलो भेटिन्छ जता ततै!!त्यसकारण तिमी रोज कर्म शुभ है छाडेर नाम्को मित!नाम तिम्रो पहिचान मात्रा बुझ लोउ गर्नेछ काम्ले हित!!