छिमेकीलाई सराप्नुपर्दा....

ए ! ज्यू सुन्नुहवस खुला गरि ठूला कानका ति ढुन्ग्राहरु
मीठा बोलि बचन गरी कति पटक फाल्याछु भुन्ग्रा हरु
काठमान्डू भनिने यो स्वर्ग पुरीमा कुन जन्मका पुण्यले
तेरो भाग्यमहा थिएन कहिल्यै भेटेनछ्न अन्यले
दुइ आना भरको घडेरी म संगै काँ बाट आइ किनिस
बेचीस् कत्ति लीइस् कति घुस दीइस् के के थ्यो तेरो जिनिस
साँध मिच्ने दिनहु अलिअलि गरि फोहोर यता फाल्दिने
बारबन्देज न गरि पशु र पलुवा कुकुरहरु पाल्दिने
भाषा भेष पनि कछाड तिरको असभ्य पाखे परिस्
सुन्दर शान्त शहर मनोहर थियो विध्वंस तैले गरिस्
मेरो यो फूलबारीमा तुलसीको कसिंगर सेलाउने
भान्साको र जुठाल्नुको सब रछान् दुर्गन्ध फैलाउने
भन्नु लायक के छिमेकी भनिने चिनाउनु के गरी
आगन्तुक हरुको मुख्यान्जी कहिल्यै न आइज सिमा तरि
मेरो नै सहयोगले कति कुरा खाँचो हुंदामा पनि
पालो पालो गरी चलावस कुरा छिमेकी ता हो भनि
राख्दै यो मनमा सदाशय लिई नौलो छिमेकी भईस
अईले आइ समान बैरी गुनको नकच्चरो नै रहिस
भोको श्याल रुंगेर जंगल महा खोज्दो आहारा सरि
भुसतिघ्रे बयको नजरमा भयको छोरो बनाइस के गरी
झ्यालको भित्र बसेर तानी गरधन चियाउदै हेर्छ त्यो
मेरी छोरी पटि घरि घरी नजर घुमाउदै फेर्छ त्यो
बंगारा यसको म झार्छु कहिले याद आउछ जीवनभरी
कत्रो आंट गरेर साहस ठुलो यो गर्छ नि हे हरि !