गम्यागम्य समुद्र क्षार तटमा उभिन्छ ठाडो रूख
हाँगा छैन कतै खडा छ सुरिलो खप्दै हुरीको दुख
सातौ वर्ष बिताई सक्षम ठुलो गएर टुप्पातिर
सुत्ला च्यापी तयार फुल्न फुल त्यो लाग्नैछ फल आखिर
टुप्पामा जमरा झपक्क भवरा जस्तो छ गुच्छा फुल
लामो डांठ झुकेर वृक्ष संग त्यो गाँसेर बाँधी पुल
थुंगा त्यो फुलको बढेर सहजै भारले झुकाउदै शिर
चारै तर्फ उबस्छ कन्दनी समान खपेर दैबी पिर
हुर्की दिनदिन त्यो कुसुम पनि ठुलो हुँदै पराग सेचन
प्राकृतिक प्रक्रिया पुरा हुन् गयो बढ्दैछ फल झन् झन
पाक्यो पुष्ट भई बढेर विधिवत आकार गोलो थियो
बोक्रा भित्र कठोर के भनु म खै नाम त सुपारी लियो
त्यसमा दृस्टी दिने मनुस्य जतिले टिपेर जम्मा गरि
बोक्रा फाली सुकाई शोधन गरे प्रयोग नाना थरि
गर्दै पूजन कार्यमा अघि सरि बन्दै गणेशको प्रतिक
बोकी मान र शान त्यो हवनमा,निम्ता पुजामा अधिक
साथीमा पनि मिल्छ पान संग त्यो मुख्शुध्दी भोजन पछी
सैपाटा र बिबाह भोज इतिमा चुरोटलाई साथ दि
कत्तिलाई लगाई तलतल कुलत बानि बिगार्यो सब
सम्झौता पनि गर्न दुष्टसंग यो तत्पर छ नाम्ले अब
हत्या कोहि गराई स्वार्थ उसको गर्नुछ पुरा भनि
जसले दिन्छ सुपारी, मार्छ, उसको रकम पछाडी गनि
मेरो पक्ष बयानको अलि फरक पाठकहरु हो ! छ है
बर्षे बालकसँग देउन मुई सुपारीको भन्छु गै
उसले टांगमुनि लगेर मृदु हात बढाउँछ सामु म मा
त्यसबेला उसको सुपारी मतलब बुझ्दै म गर्छु क्षमा !!
No comments:
Post a Comment