हेर आयो बसन्त

जाडो सिरसिर त्यो हटेर अब ता मत्थर भयो कोप त्यो
हिउको शान सबै गलेर भूमिमा बिर्साउदै लोप भो
आफ्नो आयु पनि घटेर दिनदिन छोटो हुँदै गो भनि
सुर्ता मानि निशा ति चन्द्र संग गै पोख्छिन गुनासो पनि
लठ्ठी टेकी जसै दिवाकर पनि भर्दै घटेको बल
यत्नैसाथ उठी जुरुक्क नभमा कान्ति फिजाउँछन तल
सुख्खा जर्जर भूमि बन्जर सबै त्यागेर निद्रा गई
बनका पंक्षी पशु चराचर सबै मनमा खुशी जो भई
आयो हेर बसन्त उज्ज्वल अहा! बिर्साउदै त्यो शरद
पाउला बोकी तयार फुल्न भरिलो ब्रिक्षादी झुल्छ्न बृहद
मन हर्छन फूल ति फुलेर बनमा सुबासका अंकुर
भागे दुख्ख सबै अकाल जति जो थिए ति क्षण भंगुर
बर्षा पानि हिउ तुषार शितले जमिन थियो बन्जर
तातो राप लिएर सुर्य संगको बन्दै गयो उर्बर
प्रात कालमहा चराहरु उठी गाउदै खुशीले गित
उड्दै भुर्भुर वारि पारि नभमा खोजेर हिड्छन हित
यस्तै यो छ सुरम्य राज ऋतुको पर्खेर बस्छन सबै
आयो हेर बसन्त उज्ज्वल अति आनन्दायी खुबै